مدتی با خودمان به گونه ای رفتار کنیم که با دوستمان آنگونه رفتار میکنیم. همانطور که مراقب هستیم ناراحتش نکنیم،کاری که دوست ندارد انجام ندهیم،دلش

+خانوم نمیخوای کفشاتو درست کنم؟ ایستادم. -کفشام؟مگه خرابه؟ +آره این طرف کفشت باز شده.بده درستش کنم. کفش هارادر آوردم و دمپایی پوشیدم.چسب را برداشت و

برخلاف عرف حرف زدن تعجب برانگیزاست. “تلاش نکن” از همان حرف هاست‌. وقتی سالها تلاش کردی و نشد ، شاید قرار نیست بشود.شاید سهم تونیست.بالاخره

چند روزی بود بادام هاراکه میشکستم چیزی جز گرده ی بادام نصیبم نمی شد. ربطش میدادم به حال بدم.یا حتی میگفتم ببین همه چیز با

اول حرفت انَّ آوردی که دیگر شک و شبهه ای باقی نماند. که بدانم اگر آن جایی هستم که دوست ندارم دلیل بر ناتوانی تو

به سایت دوست داشتنی اش رفتم.بعد از خواندن چندمطلبِ تازه از نوشته هایش قسمتی از سایت توجه ام را جلب کرد:” مشاوره” چیزی که خیلی