“به نام مهربانترین”

آخرشب ۱۸اردیبهشت۱۴۰۲ است.ساعت۲۳و۲۸دقیقه رانشان می دهد.روی تختم در اتاق ۱۰۷خوابگاه یاس درازکشیده ام.خسته ام.اما شوق و میل به ثبت امروز مرا به این صفحه کشاند.صفحه ای که برای اولین بار است به رویم بازشده.قبلا هم وبلاگ داشته ام.دربلاگفا.اما داشتن یک وبسایت شخصی مزه ی دیگری دارد.چیزی که همیشه آرزویش را داشتم.هیچوقت علاقه ام به داشتن آن کم نشد یا ازبین نرفت.و حالا بعد از چند سال تخیلِ داشتن وبسایت، آن را حاضر و آماده دارم.خداراشکر میکنم که بازهم نشان داد حواسش به آرزوهایم هست.صرفا آمدم که بنویسم تا امروز ثبت شود.روزی که به آرزوی داشتن وبسایت شخصی رسیدم بسیار خوشحال شدم

حتما و انشالله در آینده بیشتر و بهتر خواهم نوشت.و برای آرزوهای دیگر هم قدم خواهم بر داشت.با توکل به خودش.اویی که همیشه هست.همیشه شنوابوده و همیشه مهربان.