“به نام مهربانترین”

راستش رابخواهید راحت طلبی و عدم تعهد تا الان به من اجازه ی ساخت یک عادت درست را نداده.کارهای درست کرده ام اما هیچکدام عادت نشده.ساختن عادت نیازمند صرف انرژی و تعهد است.و تعهد خیلی مهم تر است.تعهد باعث میشود در روزهای بی حس و حال هم آن کاررا انجام دهی.همان چیزی که در پست قبل هم ازآن صحبت کردم.اعتراف تلخی ست.یک حقیقت بی رحم است.اما واقعا تا اینجای زندگی که ۲۴سال و ۲ماه و ۴ روز دارم نتوانسته ام یک عادت خوب را ماندگارکنم.
البته با شناختی که از خودم دارم دلیل این عدم تعهد را میدانم.نمیخواهم الان از ان حرف بزنم.خلاصه بخواهم بگویم دلیلش همان کمال طلبی و عجله کردن است.عادتهای اتمی داشتن و کم کار کردن ولی مداوم کار کردن من را راضی نمیکند.
به لطف خدا ازاین مسئله آگاهم. و نمیخواهم دیگر از این ویژگی شخصیتی صدمه ببینم.نیاز به تغییر دارم.و فکرمیکتم بهتر است در مرحله ی اول ببینم که در کجای راه هستم.الان چه عادت هایی دارم که بی اراده هرروز انجام میدهم‌‌.
درمرحله دوم ببینم در حال حاضر نیاز به ساخت چه عادت هایی هست.با چه عادتهایی میتوانم بهتر زندگی کنم و دوست دارم چه ویژگی های شخصیتی را به دست بیاورم.یادم است که قبلا از خانوم زهرا نجاری-موسس سایت نردیشمی- گزارش نویسی را یادگرفته ام‌.این که مدتی فقط و فقط کارهایت را مینویسی.اینکه درفلان ساعت چه کاری انجام دادی‌.فقط همین‌.بعد از یکی دو هفته معلوم میشود که بیشتر مشغول چه کارهایی هستی و چه زمانهای خالی قابل استفاده ای داری.
از امروز به تاریخ ۱۵اردیبهشت ۱۴۰۲ به مدت یک الی دوهفته گزارش کارهایم را مینویسم.
اینکه ازاین تصمیم در اینجا نوشتم راضیم.فکر میکنم تعهد بیرونی و گفتن انجام کار به عده ای، میتواند موتور محرکه ی شروع کار باشد و حتی تعهد تو را نسبت به عمل کردن بیشتر کند‌.
چقدر کلمه ی تعهد را تکرار کردم.یادم باشد در راستای ارتقای دایره ی واژگانم حتما قدمی بردارم:)))))